وآن نازنین کجاست که یادم نمیکند / صد غم به سینه دارم و شادم نمیکند
یک لحظه آنکه بی من هرگز نمی نشست / امشب به یاد کیست که یادم نمیکند .

سخت است
فراموش کردن کسی
که با او
همه چیز و همه کس را
فراموش می کردم !

ماههاست فراموشش کرده ام ؛
خاطراتش را هم … !
ولی نمی دانم دستانم چرا هنوز به نوشتن نامش
ذوق میکنند !

هرگز نفهمیدم فراموش کردن درد داشت یا فراموش شدن …
به هر حال دارم فراموش می کنم فراموش شدنم را …

چه تند تند میدوی برای فراموش کردنم...!
بی انصاف!
مگر نمی بینی پاهای خیالم در فراموش کردنت چقدر ناتوتن اند..؟!

شاید ان روز که رفتم یاد تنهایی کنی / من همان تنهاییم یادت نره یادم کنی

در عرض یک دقیقه می شود یک نفر را خُرد کرد
در یک ساعت می شود کسی را دوست داشت
در یک روز می شود عاشق شد
ولی یک عمر طول خواهد کشید تا کسی را فراموش کرد!

تو آسمون عاشقی ستاره پیدا نکنی
مدیون اشکای منی اگه فراموشم کنی

دیروز می مردن ، فراموش می شدن آرام آرام . . . .
امروز چه زود از یاد می رویم بی آنکه بمیریم . . .

دیروز می مردن ، فراموش می شدن آرام آرام
امروز چه زود از یاد می رویم بی آنکه بمیریم

تا به کی شکوه ز بی مهری صیاد کنی / باشد آن روز که از کنج قفس یاد کنی

همدیگر را فراموش نکنیم،

شاید سالها بعد در گذر جاده ها بى تفاوت از کنار همدیگر بگذریم و بگوییم آن غریبه چقدر شبیه خاطراتم بود…

تنها یک برگ مانده بود ، درخت گفت : منتظرت میمانم !
برگ گفت : تا بهار خداحافظ !
بهار شد ولی درخت میان آن همه برگ دوستش را فراموش کرده بود . . .

“ بر باد رفته ” صد بار بهتر است از “ از یاد رفته ” !

اشک خشک میشه ، خنده محو میشه ، اما یاد تو فراموش نمیشه !